Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΥ


Ο αείμνηστος κ. Ηλίας Πέτρου στρατιώτης!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΡΧΟΝΤΗΣ


Ιστορική φωτογραφία του παππού μου Γιώργου Αρχοντή με τη γιαγιά μου Βασιλική τον θείο μου Κώστα και την μητέρα μου Ευσταθία κάπου στις αρχές του '30!

ΗΛΙΑΣ ΝΙΑΦΑΣ


Ο κ. Ηλίας Νιάφας στρατιώτης!

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΟΣΧΟΣ


Ο κύριος Αθανάσιος Μόσχος, η ψυχή των Ασβεστιώτικων Παλμών, σε νεαρή ηλικία έφεδρος ανθυπολοχαγός!

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

ΡΑΦΕΙΟ ΝΙΚΟΥ ΑΡΧΟΝΤΗ


Το ιστορικό ραφείο του αείμνηστου θείου μου κ. Νίκου Αρχοντή στη Λαμία! Τόπος ξεπεζέματος και ανταμώματος όλων των Ασβεστιωτών! Ο θείος επί το έργον!

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΣΒΕΣΤΙΟΥ


Ο ΑΣΒΕΣΤΗΣ
Εκεί "όπου αστράφτει και βροντά και ο καιρός αλλάζει"λένε στη Ρούμελη.Μικρό και όμορφο χωριό ο Ασβέστης είναι "φωλιασμένος"σε μιά ραχούλα του πιό χαμηλού περάσματος της δυτικής Όρθρυς.Εχει μεσημβρινό προσανατολισμό και πανοραμική θέα στον κάμπο του Σπερχειού.Απέχει απ'ο τη Λαμία 38 χιλιόμετρα και έχει υψόμετρο 540 μέτρα.Προπολεμικά είχε 53 οικογένειες(πάνω απο 5 άτομα η φαμελιά) ενώ σήμερα μόνο 25 κατά κανόνα ζευγάρια ηλικιωμένων.Το σχολείο είναι κλειστό και η Εκκλησία λειτουργεί σαν χώρος "απαντοχής". Στην αίθουσα του Σχολείου στεγάζεται το λαογραφικό Μουσείο,όπου φυλάσσονται τα απομεινάρια μιας άλλης εποχής... Οι κάτοικοι στο σύνολό τους ήταν γεωργοκτηνοτρόφοι.Στον Ασβεστιώτικο χώρο κυριαρχούσε η ποιμενική ζωή.Ο αριθμός των αιγοπροβάτων ξεπερνούσε τις τέσσερες χιλιάδες (λιανά σφαχτά)και τα διακόσια μεγάλα(χοντρικά)ζώα.Στο γεωργικό τομέα οι καλλιέργειες είχαν μικρή στρεμματική απόδοση "σοδειάς","πολλή χλιμάρα και λίγη απολαβή" έλεγε ο ξωμάχος Ασβεστιώτης. Τα καπνοχώραφα φτηνά χαλικοτόπια,προσηλιακά και καλά κοπρισμένα, απέδιδαν καπνά αρίστης ποιότητας και με "σπιρτάδα". Φημισμένα τα Ασβεστιώτικα σύκα και τα γλυκόρογα σταφύλια. Περιζήτητα τα πασχαλινά αρνοκάτσικα στο παζάρι της Μακρακώμης. Η ονομασία του χωριού προήλθε απο τα πλούσια ασβεστολιθικά πετρώματα της περιοχής, και την παραγωγή του ασβέστη ως δομικού υλικού εξαιρετικής ποιότητας. Το παλιό χωριό ήταν στον Παλιασβέστη. Οι κάτοικοί του όμως αναγκάστηκαν να μετακινηθούν στη σημερινή θέση για δύο κυρίως λόγους. α) Γιατί ο Παλιασβέστης ήταν η "σύρτα" κακοποιών στοιχείων με απρόβλεπτες για την ασφάλεια και γαλήνη των κατοίκων συνέπειες και β) Γιατί βρίσκονταν πολύ κοντά στα σύνορα του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους και ένιωθαν την ανάσα του Τούρκου δυνάστη. Τα ομαλά αυχενικά περάσματα της Όρθρυς στις τοποθεσίες "Μοχλούκα" "Δραμάλα" και "Αφορισμός" υπήρξαν παλιά δίοδοι από και προς τη Ρούμελη-Θεσσαλία. Τα περάσματα αυτά χρησιμοποίησαν οι πλαγιοφυλακές των στρατών που είχαν σαν στόχο τους την Ρούμελη και την νότια Ελλάδα. Επί τουρκοκρατίας υπήρχε ημιονική οδός, η οποία ξεκινούσε από τα βάθη της Πίνδου και ακολουθώντας τη διαδρομή Λάπατο-Φτελιά Ροβολιαρίου-Παλαιά Γιαννιτσού-Ασβέστι-Γεφύρι Ρούζιας-Συκιά-Ασπροκκλησιά-Κούρνοβο-Δερβένι-Αντίνιτσα, κατέληγε στις παραλίες Πελασγίας και Φτελιού. Η διαδρομή αυτή ήταν η πλέον ασφαλής γιατί απέφευγαν τους Τούρκους. Μετά την απελευθέρωση εξυπηρετούσε τις ανάγκες των στρατιωτικών τμημάτων, τα οποία φρουρούσαν τα σύνορα. Δείγμα της αναγκαιότητας αυτής, η ζεύξη του Ασβεστιώτικου ρέματος στη θέση Ρούζια με το μέχρι σήμερα σωζόμενο θολωτό πέτρινο γεφύρι. Ακόμη, το δρομολόγιο αυτό, ακολουθούσαν οι νομάδες κτηνοτρόφοι κάθε άνοιξη και φθινόπωρο που παραχείμαζαν στο "βακούφικο" της Μονής Αγάθωνα στη Συκιά-Ασπροκκλησιά. "Μολογιέται" απο ηλικιωμένους και με άριστη μνήμη συγχωριανούς μου, ότι τη διαδρομή αυτή ακολουθούσαν έμποροι και αγωγιάτες οι οποίοι μετέφεραν την "Πραμάτεια" τους μέχρι τις εσχατιές της Πίνδου. Η οριοθέτηση των συνόρων έγινε με βάση το Η' πρωτόκολλο, το οποίο συντάχθηκε από 9-21 Νοεμβρίου 1832 στην Κωνσταντινούπολη(εκ του Γαλλικού Προτύπου)και επικυρώθηκε από τις κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας. Ο Ασβέστης συμπεριλήφθηκε στην Επικράτεια του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους στις 28 Μαρτίου 1833 ημέρα που ο Ελληνικός στρατός μπήκε στην Πόλη της Λαμίας (Ζητούνι). Στη θέση "Δραμάλα" υπήρχε ο Ελληνικός στρατώνας και στην "Παλαιοκούλια" ο Τουρκικός. Στον Ελληνικό στρατώνα κατά τον ατυχή πόλεμο του 1897 στεγάστηκε νοσοκομειακή μονάδα του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού για την περίθαλψη των τραυματιών. Στη θέση "Αρβανίτης" το 1806 ο Ζαχαράκης πρωτοπαλίκαρο των αρματολών Κοντογιαννέων από την Υπάτη, αντιστάθηκε επιτυχώςστον δερβέναγα του Αλή-Πασά Γιουσούφ Αράπη... "Όστις δι' απηνού καταδιώξεως των ανθισταμένων και δια βασάνων, εις ας υπέβαλεν αυτούς ενέσπειρε πανταχού τον τρόμον". Σήμερα, οι κάτοικοι όσοι απέμειναν, υποαπασχολούνται. Η κτηνοτροφία σε αιγοπρόβατα δεν ξεπερνά τα πεντακόσια και τα χωράφια(εκτός απο τη λίμνη Ξυνιάδα) είναι "χέρσα". Νέοι άνθρωποι δεν υπάρχουν και το Μυστήριο του Γάμου ανήκει στο παρελθόν. "Παρά ταύτα" όπως λέει θυμόσοφος συγχωριανός μου "υπάρχουμε κι όσο ζούμε θα ελπίζουμε"... Οι Ασβεστιώτες είναι Εύπλαστες ψυχές και με αγαθή προαίρεση. Η σχέση τους με τη φύση του Ασβέστη είναι σχέση μύθου και λατρείας. Η προσπάθεια επιβίωσης συνεχής και δύσκολη. Ζουν απλά στον τόπο τους και είναι προσγειωμένοι στην σκληρή καθημερινή πραγματικότητα. Δείχνουν μικροί κι ασήμαντοι, ενώ στην πραγματικότητα είναι σπουδαίοι. Συνετοί, μετρημένοι και με κοφτερό μυαλό. Ανοιχτοί σε συναισθήματα αγάπης. Το χαμόγελο ανθεί στα χείλη και στο βλέμμα τους λαμπυρίζει η καλοσύνη. Έχουν δύναμη και χάρη στο λόγο. Η χαρακτηριστική Ρουμελιώτικη προφορά στην ομιλία τους συγκινεί με τη λεπτότητά της. Ενδιαφέρονται για την καλή φήμη του χωριού τους και τους διακατέχει ακοίμητη νοσταλγία και ασίγαστη λαχτάρα για τον τόπο καταγωγής τους. Σε τέτοιους ανθρώπους ριζώνειο λόγος του Θεού. Σήμερα το τόσο μικρό χωριό διατηρεί εκπολιτιστικό σύλλογο με την επωνυμία ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΑΣΒΕΣΤΙΩΤΩΝ "Η ΚΟΡΦΟΥ" με έδρα την Αθήνα με πλούσια και αξιόλογη δραστηριότητα.


Όμως αλλάζουν οι καιροί και
περπατούν τα χρόνια
κι όλα μικρά και τίποτε δεν είναι
ριζωμένο,
το παρελθόν, το σήμερα, προς
τα εμπρός τραβάνε,
σαν τα νερά του Σπερχειού που
πίσω δεν γυρνάνε.



Αναδημοσίευση από κείμενο για τον Ασβέστη, του συγχωριανού μας Δασκάλου Ιστορικού και Λαογράφου κυρίου Νίκου Σωτηρόπουλου.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΣΒΕΣΤΙΟΥ-25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1974


25 Μαρτίου του 1974!Ο δάσκαλός μας κύριος Βαγγέλης Χαμτσάς φωτογραφίζει όλα τα αγόρια του σχολείου μας!Διακρίνονται, Γιώργος Τσώνος,Σπύρος Σωτηρίου,Κώστας Κατσίφας,Χρήστος Κουτσολέλος,Τάκης Νιάφας,Μάκης Μπλήτας,Θανάσης Κατσίφας,Κώστας Μίχος,Κώστας Σούρλης,Αντώνης Μελισσουργός,Γιώργος Μελισσουργός,Γιάννης Κουτσολέλος,Τάσος Τσώνος και Βαγγέλης Μίχος!

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010

ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΟΛΥΖΟΥ-ΔΑΣΚΑΛΑ


Η κυρία Φωτεινή Πολύζου ήταν η δασκάλα του δημοτικού σχολείου του χωριού μας μάλλον κατά το έτος 1957.Καταγόταν από την Σπερχειάδα και διέμενε στο πατρικό μου!

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

ΜΕΝΤΙΤΕΡΑΝΝΕ-ΔΕΚΑΕΤΙΑ '60


Ο κ. Ευάγγελος Αρχοντής με τον υπουργό κ. Λάμπρο Ευταξία στο Μεντιτεραννέ την δεκαετία του '60!

ΚΟΥΒΑΛΩΝΤΑΣ ΤΑ ΠΡΟΙΚΙΑ!


ΧΟΡΟΣ ΕΡΒΕ 5-3-94


Διακρίνεται ο κ. Ευάγγελος Αρχοντής μετά του υπουργού κ. Τζιτζικώστα σε χορό της Ένωσης Ρουμελιωτών Βορείου Ελλάδος στις 5-3-94!Αριστερά ο πρόεδρος της ένωσης κ. Μπάδας και δεξιά ο κ. Γιώργος Αρχοντής!

OIKIA ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΡΧΟΝΤΗ



Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Η ΝΕΑ ΒΡΥΣΗ

Βρύση μου μαλαματένια Τραγούδι σε ρυθμό επτάσημο (συρτό)

Το ποιητικό κείμενο:

Βρύση μου μαλαματένια, πώς βαστάς κρύο νερό,
πώς βαστώ κι εγώ ο καημένος της αγάπης τον καημό.
Να 'μουν βρύση, να 'μουν στέρνα, να 'μουν γάργαρο νερό,
να σου πλύνω τα χεράκια και τον άσπρο σου λαιμό.

Και πώς αυτό τραγουδιέται:


Ωρέ βρύση μου μαλαματένια,
καλέ βρύση μου μαλαματένια,
πώς βαστάς κρύο νερό,
αχ, πώς βαστάς κρύο νερό.

Ωρέ έτσι βαστώ κι εγώ ο καημένος,
καλέ έτσι βαστώ κι εγώ ο καημένος,
της αγάπης τον καημό,
αχ, της αγάπης τον καημό.

Ωρέ να 'μουν βρύση, να 'μουν στέρνα,
άιντε να 'μουν βρύση, να 'μουν στέρνα,
να 'μουν γάργαρο νερό,
αχ, να 'μουν γάργαρο νερό.

Ωρέ να σου πλένω τα χεράκια,
άιντε να σου πλένω τα χεράκια,
και τον άσπρο σου λαιμό,
αχ, και τον άσπρο σου λαιμό.
Web Counter
Web Counter

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010

ΚΑΙ ΠΑΛΙ Η ΒΡΥΣΗ ΜΑΣ



Αρχοντής Βαγγέλης και Ρίτσα Αρχοντή!

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΑ ΞΩΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ

ΠΑΛΙΑΣΒΕΣΤΗΣ


Ασβεστιώτες στον Παλιασβέστη με φόντο τον Ασβέστη!!!

Η ΒΡΥΣΗ ΣΤΟ ΠΑΛΙΟ ΠΗΓΑΔΙ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ

Οταν ακόμη δεν υπήρχε νερό στα σπίτια είχαμε τη βρύση με την κοπάνα πάνω από το παλιό πηγάδι!Διακρίνονται η Δήμητρα Αρχοντή η Ρίτσα Αρχοντή η Κούλα Μόσχου και τα μικρά Τσώνος Κώστας και Βάσω Αρχοντή!

ΤΡΕΙΣ ΒΡΥΣΕΣ



Ο Βαγγέλης Αρχοντής η Ρίτσα Αρχοντή η Δήμητρα Αρχοντή ο Νίκος Αρχοντής και ο Γιώργος Αρχοντής στις Τρεις βρύσες!

ΣΤΑ ΑΛΩΝΙΑ


ΤΟ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΟ ΜΕΣΟ ΤΟΥ '60



Κάπως έτσι γινόντουσαν οι μεταφορές των μουσαφίρηδων την δεκαετία του '60!Οδηγός ο πατέρας μου Τσώνος Δημήτρης.Επιβάτες(Ρίτσα Αρχοντή,Δήμητρα Αρχοντή,Βάσω Αρχοντή και Νίκος Αρχοντής!!!

ΛΕΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΣΒΕΣΤΙΩΤΕΣ ΣΤΟΝ ΑΗ ΓΙΑΝΝΗ!

Ασβεστιώτες στον εκκλησιασμό του Αη Γιαννιού στις 8 Μαίου στο παλιό πανηγύρι του χωριού μας!

ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΑΡΧΟΝΤΗ

Διακρίνονται ο θείος μου Βαγγέλης Αρχοντής η θεία μου Ρίτσα Αρχοντή διάφοροι φοιτητές και δίπλα στη θεία μου ο συγχωριανός μας και νονός μου Βαγγέλης Μίχος(φοιτητής τότε) κάποιες απόκριες προς τα τέλη της δεκαετίας του '60!

O ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΣΧΟΣ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΥΙΩΝ ΤΟΥ!

Ο Κώστας Μόσχος με τον Πέτρο και τον Γιάννη στο σπίτι του Γιώργου Αρχοντή(παππού μου)

AΣΒΕΣΤΙΩΤΕΣ ΣΤΟΝ ΠΑΛΙΑΣΒΕΣΤΗ!


Επισημάναμε την Ρίτσα Αρχοντή τον Γιώργο Μίχο τον Κώστα Πολύζο την Δήμητρα Αρχοντή τον Γιάννη Αρχοντή τον Δημήτρη Σούρλη τον Βαγγέλη Μίχο και τον Νίκο Μίχο!Οποιος γνωρίζει το έτος και τουσς υπόλοιπους ας τα επισημάνει!

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΑΡΧΟΝΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΒΕ

Ο πρόεδρος της ΕΝΩΣΗΣ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΩΝ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ Κος ΜΠΑΔΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ και τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου απονέμουν στον αείμνηστο κο ΑΡΧΟΝΤΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟ αναμνηστική πλακέτα για την δωρεά του και την μεγάλη του προσφορά προς την ΕΡΒΕ στον ετήσιο χορό τους τον Φεβρουάριο του 1996.

ΕΓΚΑΙΝΕΙΑ ΜΝΗΜΕΙΟΥ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΑΣΒΕΣΤΙΩΤΩΝ



ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1960-ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΜΕΝΤΙΤΕΡΑΝΝΕ


1960 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ!O τότε πρωθυπουργός Κων/νος Καραμανλής (καθιστός στο μέσον) μετά του υπουργικού συμβουλίου σε συνεστίαση στο εστιατόριο ΜΕΝΤΙΤΕΡΑΝΝΕ του ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΑΡΧΟΝΤΗ(όρθιος αριστερά) κατά τα εγκαίνεια της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης!

ΦΟΥΝΤΑ ΚΑΙ ΚΟΝΤΟ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ

Κοντό παντελονάκι και φούντα!Κώστας Τσώνος και Μάκης Νιάφας κάπου στη δεκαετία του '60!

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

Ο απελευθερωτικός αγώνας το 1854

http://karelis.pblogs.gr/files/f/209668-photo4.jpg
Ο νέος απελευθερωτικός αγώνας του 1854 ξεκίνησε στις αρχές του έτους και είχε διάρκεια τεσσάρων -4- μηνών. Διοργανώθηκε ουσιαστικά από το βασιλιά ωθωνα με επιτελείς και πρωτεργάτες τους ζώντες ακόμη αγωνιστές του 1821. Οι στρατιωτικοί ηγέτες του 1821, Κίτσος Τζαβέλας, Χριστόδουλος Χατζηπέτρος, Ευάγγελος Κοντογιάννης, Θεόδωρος Ζιάκας, Παπακώστας Τζαμάλας, Νικόλαος Φιλάρετος κ.ά., με τη δραστήρια και φλογερή συμμετοχή του Σπύρου Καραϊσκάκη, ανθυπολοχαγού και γιου του στρατάρχη της Ρούμελης Γεωργίου Καραϊσκάκη, του επιλοχία Νικ. Λεωτσάκου και των γενναίων οπλαρχηγών της Θεσσαλίας: Καταραχιά, Ζητουνιάτη, Φαρμάκη, Βελέντζα, Καραούλη και άλλων εξόρμησαν, με τα επαναστατικά τμήματά τους, για την απόκτηση της ελευθερίας.

Στις 16 Φεβρουαρίου 1854, ο οπλαρχηγός Γεώργιος Καταραχιάς εισέβαλε από το παραμεθόριο χωριό Ασβέστης στο τουρκικό έδαφος, έδιωξε την αλβανική φρουρά από 17 άντρες που υπήρχε στο χωριό Μακρυρράχη (Καΐτσα) και κατέβηκε στο θεσσαλικό κάμπο. »λλοι οπλαρχηγοί κατέλαβαν χωριά του Δομοκού κι έφθασαν στις θεσσαλικές περιοχές (Δρανίστα, Σμόκοβο, Ανάβρα κ.ά.), όπου ύψωσαν την επαναστατική σημαία και προκάλεσαν ρίγη συγκίνησης και ενθουσιασμού στον υπόδουλο λαό.

Στις 19 Φεβρουαρίου 1854 έγινε σφοδρή μάχη στη Φιλιαδόνα (Χιλιαδού) μεταξύ των από-400-άντρες τμημάτων των οπλαρχηγών Θ. Δυοβουνιώτη, Ι. Καραχάλιου, και Π. Διστομίτη και της από-30-40-αλβανικής φρουράς και 70-Τούρκους στρατιώτες, τμήματος που προσέτρεξε σε βοήθεια. Οι Τούρκοι ηττήθηκαν και αποσύρθηκαν προς τα Φάρσαλα αφήνοντας πίσω -15- νεκρούς συντρόφους. Οι ίδιοι επαναστάτες συμπαραστατούμενοι και από πολλούς κατοίκους συνήψαν νέα μάχη στη θέση «Σάββα Βρύση», κοντά στο Νεοχώρι Δομοκού, εναντίον άλλων Τουρκαλβανών που έρχονταν από τον Αλμυρό.

Ο Ηπειρώτης Κώτσιος Καλλουτζής με τους άντρες του κατέλαβε το χωριό Παλαμάς Δομοκού και σ'; αυτό λίγο αργότερα συγκρότησε ο Ευάγγελος Χορμόβας, το από-300-περίπου Βορειοηπειρώτες «Σώμα Δήμου Λιούλια ». Οι αγωνιστές Αναγνώστης Ζητουνιάτης και Ευθύμιος Τσιμίδης κατέλαβαν την Ανάβρα (Γούρα) στις 19 Φεβρουαρίου και στη συνέχεια 21 Φεβρουαρίου τη Σκοπιά (Ταμπακλί), τη Μαντασιά και τη Σχισμάδα (Καραχασάνι). Ακόμη, κατέλαβαν στις 12 Μαρτίου τη Μελιταία (Αβαρίτσα) και τις Καρυές (Αλήφακα). Οι Τούρκοι βλέποντας τον κίνδυνο που προερχόταν από τους επαναστάτες, οχυρώνονται στο Δομοκό, την Ομβριακή, τα Φάρσαλα, τον Αλμυρό, τη Λάρισα κ.ά. Στο Δομοκό μάλιστα κατέφθασε και ο δερβέναγας Σουλεϊμάν μπέης Φράσαρης με πολλούς Τουρκαλβανούς και 400 νιζάμηδες από τον Αλμυρό.

Τελειώνουμε τον αγώνα εκείνον παρουσιάζοντας περιληπτικά τη μάχη στο Δομοκό και στο Θαυμακό (Σκάρμιτσα).

Ο Ευάγγελος Κοντογιάννης με 500 άντρες, ο Λεωνίδας Τράκας με 300 άντρες, ο Σιαφάκας με 350 άντρες, ο Ευάγγελος Μπαλατσός και άλλοι ανάγκασαν τους Τούρκους της Ομβριακής ν'; αποσυρθούν στο Δομοκό. Οι ίδιοι πολιόρκησαν το Δομοκό στις 28 Μαρτίου, μέσα στον οποίο ήταν 1.800 Τουρκαλβανοί με 600 τουρκικές οικογένειες και λίγες χριστιανικές.

Η προσέλευση στη συνέχεια των αντρών του Καλαμάρα-Τσουκαλά, του Ιωάννη Φαρμάκη με 200 άντρες από τη Ναύπακτο, του Γιουρούκου με 300 άντρες από την Κόρινθο, του Πλαστήρα και του Κασβίκη με Ευρυτάνες και άλλων ενίσχυσε τους πολιορκητές επαναστάτες.

Στις 10 Απριλίου, Μεγάλο Σάββατο, με αφορμή την αρπαγή μερικών προβάτων στο Πουρνάρι έγινε επτάωρη μάχη κοντά στο Δομοκό χωρίς όμως αποτέλεσμα, λόγω έλλειψης γενικότερου στρατηγικού σχεδίου και κακού συντονισμού των επαναστατικών δυνάμεων.

Στις 13 Απριλίου κατέφθασαν 1.000 επαναστάτες με αρχηγό το συνταγματάρχη Παπακώστα Τζαμάλα από τον Αλμυρό για ενίσχυση.

Στις 14 Απριλίου όμως εμφανίστηκαν, ερχόμενα από την Καρδίτσα, τουρκικά στρατεύματα από 4.200 άντρες, με ιππείς, άτακτα σώματα και με -4- κανόνια κατευθυνόμενα προς το Θαυμακό (Σκάρμιτσα) με αρχηγό το Ζεϊνέλ πασά και το Νουρεντίν πασά. Στο Θαυμακό (Σκάρμιτσα) ήταν οχυρωμένος ο Ευάγγελος Μ. Κοντογιάννης με 1.000 άντρες. Εκεί έλαβε χώρα άμεση σύγκρουση και έγινε φονική μάχη που κράτησε μέχρι αργά το βράδυ. Οι Τούρκοι έκαναν τρεις επιθέσεις (γιουρούσια), έριξαν -530- βολές πυροβολικού, αλλά στο τέλος δεν κατόρθωσαν να κάμψουν τους ηρωϊκούς άντρες του Κοντογιάννη και αφήνοντας -250- 300- άντρες τους νεκρούς αποσύρθηκαν για την επόμενη μέρα. Στη μάχη αυτή σκοτώθηκαν και 200 Ιλληνες, μεταξύ τους ο λοχαγός Ι. Βαϊρακτάρης, ο Ντούζος, ο Παπαγγέλης, δυο αδελφοί Μασουρόπουλοι και τρία εξαδέλφια από τη Ναύπακτο.

Τη νύχτα εκείνη, όμως, ο Ευάγγελος Κοντογιάννης, αναμετρώντας τις δυνάμεις του, βλέποντας την έλλειψη εφοδίων και την κόπωση των αντρών του, την εγκατάλειψη της πολιορκίας του Δομοκού από τους άλλους επαναστάτες προς την ανατολική και νότια πλευρά της πόλης και επί πλέον τον κίνδυνο εγκλωβισμού του, αναγκάστηκε να διατάξει υποχώρηση των αντρών του προς τα δυτικά εγκαταλείποντας κατ'; ανάγκη το ένδοξο πεδίο της μάχης. Αυτή ήταν η τελευταία μάχη στην περιοχή.

Η κατοχή του Πειραιά από τους Αγγλογάλλους και τα άλλα πολιτικά διπλωματικά γεγονότα προκάλεσαν την καταστολή του αγώνα του 1854. Η αγγλογαλλική κατοχή συνεχίστηκε ως το 1857, ενώ ο πόλεμος είχε λήξει με τη συνθήκη ειρήνης του Παρισιού (Μάρτιος 1856). Ο απελευθερωτικός κι αυτός αγώνας δυστυχώς, δε δικαιώθηκε και η δουλεία

συνεχίστηκε.

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

ΠΑΛΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΣΒΕΣΤΙΩΤΩΝ

ΠΑΛΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΣΒΕΣΤΙΩΤΩΝ


Περασμένες δεκαετίες!!!Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι!!!Παλιές φωτογραφίες ασβεστιωτών!